۱۴۰۲ خرداد ۱۵, دوشنبه

ژیانێک بەبێ ژیان هیچ ژیانێک نییە



ژیانێک بەبێ ژیان هیچ ژیانێک نییە

ژیان زۆر سادەترە لەوەی بیری لێدەکەینەوە، بەڵام ئەو کۆمەڵگایەی تێیدا دەژین هەموو ڕۆژێک هانمان دەدات بۆ "وەرگرتن"، بۆ "سەرکەوتن"، بۆ کێبڕکێ لەگەڵ ئەوانی تر و بۆ ئەوەی "باشترین" بین، "ئەو کەسەی زۆرترینی هەیە ". ئێمە جیهانێکمان دروست کردووە کە هێندە دەستکردە کە بەهۆی... بیرۆکەی بێمانای کێبڕکێ و شانازی و ئیگۆ. زۆرێک لە ئێمە ژیانێکی بێ ژیان دەژین.


ڕاستییەکە ئەوەیە مرۆڤ تەنها ئاژەڵێکە. ئەوەی ئێمە لە بوونەوەرەکانی تر جیادەکاتەوە، توانای عەقڵکردنە بەشێوەیەکی ئاڵۆز، بەڵام ڕاستە بەشی ناعەقڵانیمان زۆرجار سەردەکەوێت و کردەوەی نالۆژیکی ئەنجام دەدەین کە پێچەوانەی بەرژەوەندییەکانمانە.


یەکێک لەو کردارانە ئەزموونکردنی لەدەستدانی نزیکەی هەموو ئەو چاکەیە کە گەردوون پێی بەخشیوین. ئێمە زیندووین، دونیا لە پێی ئێمەدایە و دەتوانین بە ئارەزووی خۆمان بەکاری بهێنین. بەڵام لەبری ئەوە ئێمە وەسوەسەی ئامانجەکان دەبین، بۆ ئەوەی لە دراوسێمان باشتر بین، بۆ ئەوەی زیاتر و زیاتر بەرهەم بهێنین.


لە کۆتاییدا ئەمە دەبێتە هۆی ئەوەی سەرچاوەکانمان تەواو بکەین، ڕێگریمان لێدەکات چێژ لەو چالاکییانە وەربگرین کە ئەنجامی دەدەین. دەبێتە هۆی زۆر سەرقاڵکردن، دروستکردنی تارێکی دەستکرد کە توانای هەستکردنمان دەبەستێتەوە و لە هەمان کاتدا دەمانکاتە ڕۆبۆت. بێگومان ئەمە ژیانێک نییە کە ئێمە دەمانەوێت و باش دەبوو بۆ ئێمە نەکەوینە ناو ئەم تەڵەیەوە.

کێشەکە لەوەدایە کە ئەستەمە بە داخوازییەکانی کۆمەڵگا ڕازی نەبین، لەوەش قورستر دەبێت ئەگەر هەست بکەین بە هەر نرخێک بێت دەبێت سەرکەوین، شتێک کە زۆر کەس لە بارودۆخی ئەمڕۆدا هەستی پێدەکەن.

پێویستی سەرکەوتن ژیانێکی بێ ژیان دروست دەکات

پێویست ناکات سەرکەوتن بەدەست بهێنیت، پێویستە بژیت. کەس ئێمەی نەناردووە بۆ ئەم دونیایە بۆ سەرکەوتن و بۆ ئەوەی ئەوانی تر چەپڵەمان بۆ لێبدەن. تەنها شتێکە لە سەرماندا بوونی هەیە. ئێمە لێرەین بۆ ئەوەی دڵخۆش بین، بۆ ئەوەی کارلێک لەگەڵ دەوروبەرمان بکەین و چێژ وەربگرین. سەرکەوتن بۆ مرۆڤەکان پێویستییەک نییە و ئەوانەی پێیان وایە ئەمە هەم تووشی سەرئێشە و هەم برینی گەدە دەبن لە کۆتاییدا.

لەوانەیە پێت وابێت ئەمە ئاسانە بۆ وتن، بەڵام بەداخەوە بۆ ئەوەی بە کەرامەتەوە بژین، دەبێت کاتژمێری زۆر کار بکەین. ئەوە ڕاستە، بەڵام کێشەکە ئەوەیە کە سنوور هەیە و ئێمە مەیلی تێپەڕاندنی ئەو سنوورانەمان هەیە کاتێک پێویستمان پێی نییە و ئەمەش کاریگەری لەسەر باشی جەستەیی و دەروونیمان دەبێت.



پێویستە ڕوون بین لەوەی کە پێداویستییە ڕاستەقینەکانمان چین. ئەمانە بۆ خواردن و خواردنەوە و سەقفێک بەسەر سەرمان و جوڵەکردن و زۆر شتی تر. هەموو شتێکی تر شتێکە کە پێویستمان پێی نییە. تەنها ئاواتخوازانە. باشە ئارەزووەکانت هەبێت، شەڕی بۆ بکەیت و هەوڵبدەیت بیکەیتە دی، بەڵام مەهێڵە بکەوێتە پۆلی پێداویستییەکان بۆ ئەوەی تۆ بژیت و دڵخۆش بیت.



ئەگەر بە شێوەیەکی سیحراوی خواستەکان بگۆڕم بۆ پێداویستییەکان، لە کۆتاییدا شەڕیان بۆ دەکەم وەک ئەوەی شەڕ بۆ ژیانم بکەم؛ وەک ئەوەی نەمتوانی بەبێ ئەوان بژیم. بە هەوڵدان بۆ ژیانێکی باشتر، بە گەورەترین خانوو، نوێترین مۆبایل، فێنکترین ئۆتۆمبێل، لە کۆتاییدا جەوهەری ژیانم لەدەست دەچێت. هیچ کام لەوانە دڵخۆشمان ناکەن، چونکە شتە دەرەکییەکان گرنگ نین.


ئێمە پێداویستییەکانمان داهێناوە

لە بازاڕکردندا چەمکێک هەیە کە پێی دەوترێت "فاکتەری مەڕ". ئەوە ئەو ڕیکلامەیە کە بە کڕیارە ئەگەرییەکە دەڵێت کە دراوسێکەی پێشتر ئەو بەرهەمەی هەیە کە زۆر پێویستی پێیەتی و زۆر دڵخۆشە و هەموو گەڕەکەکە سەرسامن پێی چونکە... ئەمە. بەو پێیەی ئێمە نامانەوێت خۆمان "خراپتر" بین، بە ئەگەرێکی زۆرەوە ئەم بەرهەمە دەکڕین، تەنانەت ئەگەر پێویستمان پێی نەبێت.


لە کۆتاییدا ئەمە دەگۆڕێت بۆ خولگەیەک: بیردەکەمەوە و باوەڕم وایە کە دەبێت شتێک بەدەست بهێنم، شتێک بکڕم و وەسوەسەم بۆ بیرۆکەی کڕینی بەرهەمەکە بە هەر نرخێک بێت. من خۆم دەکوژم بۆ ئەوەی بەدەستی بهێنم، دڵەڕاوکێم هەیە و چێژ لە پرۆسەکە وەرناگرم. ئێستا هەم بەڵام بەس نییە و پێویستم بە شتێکی زیاترە، شتێکی باشتر. 

قەدرزانیم بۆ شتە بچووکەکان لەدەستداوە، ژیان، تەنها بوونم لە جیهاندا. من وەسوەسەم بۆ شتێک هەبووە کە پێویستم پێی نییە، و باوەڕم وایە ئەم شتە دڵخۆشیم بۆ دەهێنێت.


شتێک هەیە کە دەبێت ڕوون بیت لەسەری بۆ ئەوەی ژیانێک بەدەست بهێنیت کە ئازاد بیت. تا کەمتر پێویستت پێی بێت، زیاتر تێر و دڵخۆش دەبیت. دەتوانیت ئەوەندە چێژ لە هەموو ئەو شتانە وەربگریت کە لە دەوروبەرتدایە و سوپاسگوزار بیت بۆ ئەوەی کە هەتە، کە بەڕاستی خراپ نییە. گۆڕینی تێڕوانینمان بۆ پێداویستییەکانمان لە وەسوەسە و دڵەڕاوکێ ڕزگارمان دەکات و ڕێگەمان پێدەدات ژیان بە شێوەیەکی ڕاستەقینە بدۆزینەوە.


دڵنیابە لەوەی ژیان لەهەوڵی پەیداکردنی پارەدا نەمێنێت، چونکە ژیانێکی بێ ژیان هیچ ژیانێک نییە.

A life without life is no life

Life is much simpler than we think, but the society we live in encourages us every day to "take", to "succeed", to compete with others and to be "the best", "the one who has the most ". We have created a world that is so artificial that we suffer from stress, anxiety and psychosomatic illnesses due to the absurd idea of competition, pride and ego. Many of us live a life without life.


The fact is that man is only an animal. What distinguishes us from other creatures is the ability to reason in a complex way, but it is true that our irrational part often wins and we perform illogical actions that go against our interests.


One of these actions is experiencing the loss of almost all the good that the universe has given us. We are alive, the world is at our feet and we can use it as we wish. But instead we become obsessed with goals, to be better than our neighbor, to produce more and more.


Ultimately, this causes us to exhaust our resources, preventing us from enjoying the activities that we do. It causes too many distractions, creating artificial strings that bind our ability to feel and at the same time turn us into robots. This is of course not a life we want and it would have been good for us not to fall into this trap.

The problem is that it is difficult not to be persuaded by society's demands, and it becomes even more difficult if we feel that we must win at all costs, something that many feel in today's situation.

The need to succeed generates a life without life

You don't need to succeed, you need to live. No one has sent us into this world to triumph and for others to applaud us. It's just something that exists in our heads. We are here to be happy, to interact with and enjoy our surroundings. Success is not a necessity for people and those who believe this will suffer both headaches and stomach ulcers in the end.

You might think this is easy to say, but unfortunately we have to work long hours to live with dignity. That's right, but the problem is that there are limits and we tend to go past those limits when we don't need to, and this affects our physical and psychological well-being.


We need to be clear about what our real needs are. These are to eat, drink, have a roof over our heads, move around and not much else. Everything else is stuff we don't need. It's just wishful thinking. It is good to have desires, to fight for them and try to make them come true, but do not let them fall into the category of needs for you to live and be happy.


If I magically transform wants into needs, I will end up fighting for them as if I were fighting for my life; like I couldn't live without them. By trying to live better, with the biggest house, the latest phone, the coolest car, I will end up missing the essence of life. None of that will make us happy, because external things are not important.


We have invented our needs

In marketing there is a concept called the "sheep factor". It is that advertisement that tells the potential buyer that his neighbor already has that product that he so desperately needs and that he is very happy and that the whole neighborhood admires him because this. Since we don't want to be "worse" ourselves, we will probably buy this product, even if we don't need it.


In the end, this turns into a spiral: I think and I believe that I have to achieve something, buy something and become obsessed with the idea of ​​buying the product at any cost. I'm killing myself to get it, I have anxiety and I'm not enjoying the process. I have it now but it's not enough and I need something more, something better.

I've lost appreciation for the little things, living, just being in the world. I have become obsessed with something that I don't need, and I believe that this thing will bring me happiness.


There is one thing you must be clear about in order to achieve a life where you are free. The less you need, the more fulfilled and happy you will be. You can enjoy so much everything you have around you and be grateful for what you have, which is really not bad. Changing our perception of our needs will free us from obsession and anxiety and will allow us to discover life for real.


Make sure that life does not disappear while trying to make money, because a life without a life is no life.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر