پێوەرەکانی دڵەڕاوکێی هامیلتۆن.

 

پێوەرەکانی دڵەڕاوکێی هامیلتۆن.

پێوەرەکانی دڵەڕاوکێی هامیلتۆن شتێکی زۆر گرنگ ئاشکرا دەکات: هەموو کەسێک بە هەمان شێوە تووشی دڵەڕاوکێ ناکات. هەروەها ئەم حاڵەتە وەک حاڵەتی دەروونی و نیشانە دەروونییە جەستەییەکان دەردەکەوێت.

پێوەرەکانی دڵەڕاوکێی هامیلتۆن یەکێکە لەو پرسیارنامە دەروونیانەی کە زۆرترین بەکارهێنانی هەیە بۆ دیاریکردنی ئاستی دڵەڕاوکێی مرۆڤ کە بەدەستیەوە دەناڵێنێت. بۆیە ئامرازێکی دەستنیشانکردن نییە، بەڵکو سەرچاوەیەکی بەسوود و کاریگەرە بۆ هەڵسەنگاندنی بارودۆخی نەخۆشەکان و نیشانە دەروونییە جەستەییەکانیان و ترس و پرۆسەی مەعریفییان.

ئەم تەرازووە کە لە ساڵی ١٩٥٩ لەلایەن ماکس ڕ. ئاماژەی بەوەشکرد، هەموو کەسێک بە یەک شێوە تووشی دڵەڕاوکێ ناکات.

ئامانجی ئەو بەرهەمهێنانی ئامرازێکی دیکە نەبوو بۆ دەستنیشانکردنی نەخۆشییەک، بەڵکو سەرچاوەیەکی زۆر توند بوو بۆ هەڵسەنگاندنی ئاستی دڵەڕاوکێ لە کەسێکدا. جگە لەوەش، یەکێک کە دەتوانێت دڵەڕاوکێی دەروونی لە دڵەڕاوکێی جەستەیی جیا بکاتەوە بەهۆی گرنگییەکەی لە پێناسەکردنی توانای کۆنترۆڵکردن کە مرۆڤەکان بەسەر ئەم حاڵەتە زۆر لاوازکەرەدا هەیانە.

دواتر لە ساڵی ١٩٦٩ دکتۆر هامیلتۆن ویستی کەمێک قووڵتر هەڵکەنێت و تەرازووەکە باشتر بکات. بەم شێوەیە جیاوازییەکی لە نێوان نیشانەکانی ماسولکەی جەستەیی و نیشانە هەستیارە جەستەییەکان کرد بۆ هەڵسەنگاندنی دڵەڕاوکێی جەستەیی. بە پلەیەکی وەها وردبینی لە دیزاینکردنی تاقیکردنەوەیەکدا بە وردی تا دەتوانیت، ڕەنگە بتوانیت ئاماژەی ئاشکرا لەم ڕووەوە پێشبینی بکەیت.

هەر کەسێک بە شێوازی جیاواز تووشی دڵەڕاوکێ دەبێت. بەم شێوەیە هیچ دوو واقیعێک یەکسان نین. ئەمەش بەو مانایەیە کە هەموو کەسێک ناتوانێت هەمان ستراتیژی چارەسەرکردن بەکاربهێنێت. تاقیکردنەوەکانی وەک پێوەرەکانی دڵەڕاوکێی هامیلتۆن بە پلەی یەکەم گونجاون بۆ بەدەستهێنانی زۆرترین سوود لە چارەسەرکردن بە پشتبەستن بە پێداویستییە تایبەتەکانی نەخۆش.

ئامانجی پێوەرەکانی دڵەڕاوکێی هامیلتۆن

پێوەرەکانی دڵەڕاوکێی هامیلتۆن ئامرازێکی هەڵسەنگاندنی کلینیکییە بۆ پێوانەکردنی ئاستی دڵەڕاوکێی کەسێک. بۆ منداڵ و گەورە بەسوودە. هەروەها ئامێرێکە کە هەردوو پزیشک و پزیشکی دەروونی دەتوانن بەکاری بهێنن. بەڵام لەبیرت بێت کە نەخۆشییەکی دیاریکراو دەستنیشان ناکات (هەرچەندە هێشتا دەتوانێت یارمەتیدەر بێت).

بەڵام لایەنێکی خراپ لەم سەرچاوە کلینیکییەدا هەیە. پێوەرەکانی دڵەڕاوکێی هامیلتۆن بە ئاسانی بەردەستە و هەر کەسێک دەتوانێت دایبەزێنێت یان تەنانەت تاقیکردنەوەکە بە شێوەی ئۆنلاین ئەنجام بدات. بۆیە باو و ئاساییە کە خەڵک ڕاوێژ بە پزیشکەکانیان بکەن و بانگەشەی ئەوە بکەن کە بەدەست دڵەڕاوکێیەکی زۆرەوە دەناڵێنن.

دەبێت بزانیت کە ئەم جۆرە خۆ دەستنیشانکردنە دروست نییە. پێوەرەکانی دڵەڕاوکێی هامیلتۆن، وەک هەر جۆرە هەڵسەنگاندنێکی تری کلینیکی، دەبێت لەلایەن پسپۆڕێکی مۆڵەتپێدراوەوە بەڕێوەبچێت. جگە لەوەش دەبێت بارودۆخی نەخۆشەکە هەڵسەنگێنێت کاتێک پشکنینەکە ئەنجام دەدات.

بۆیە لەم ڕووەوە ئەولەویەتێکی توند و تۆڵە چونکە خودی چاوپێکەوتنەکە لە کاتی پشکنینەکەدا یەکێکە لە کلیلە سەرەکییەکانی دەستنیشانکردنی باش. لانی کەم بەپێی توێژینەوەکانی وەک ئەوانەی پزیشکانی دەروونی کاترین شیر و جۆنی ڤاندەر بیلت لەسەر پێوەرەکانی دڵەڕاوکێی هامیلتۆن ئەنجامیانداوە.

تاقیکردنەوەکە چی دەپێوێت؟

ئەم تاقیکردنەوە لە ١٤ بابەتی پێکدێت و هەر پرسیارێک پێنج بژاردەی وەڵامی هەیە – لە ئامادەنەبوونەوە تا زۆر جدی. بەم شێوەیە نمرەی ١٧ یان کەمتر ئاماژەیە بۆ دڵەڕاوکێیەکی سووک. جگە لەوەش، نمرەی نێوان ١٨ بۆ ٢٤ ئاماژەیە بۆ دڵەڕاوکێی مامناوەند. لە کۆتاییدا نمرەی نێوان ٢٤ بۆ ٣٠ بەو مانایەیە کە کەسێک تووشی پلەیەکی توندی دڵەڕاوکێ دەبێت

تاقیکردنەوەکە ئەم ١٤ پارامێتەرەی خوارەوە هەڵدەسەنگێنێت:

باری دەروونی دڵەڕاوکێ: نیگەرانی، چاوەڕوانی خراپترین، پێشبینی ترسناک، توڕەبوون.

گرژی: هەستکردن بە گرژی، ماندوێتی، کاردانەوەی سەرسوڕمان، بە ئاسانی دەگوازرێتەوە بۆ فرمێسک، لەرز، هەستکردن بە نائارامی، نەتوانینی ئارامگرتن.

ترسەکان: لە تاریکی، لە نامۆکان، لە بە تەنیا جێهێشتن، لە ئاژەڵ، لە هاتوچۆ، لە قەرەباڵغی.

کەمخەوی: سەختی خەوتن، تێکچوونی خەو، خەوی ناڕەزامەندی و ماندوێتی لە کاتی بەئاگابوونەوە، خەون، کابوس، تیرۆری شەوانە.

ئاستی فیکری: کێشەی تەرکیز، خراپی بیرەوەری.

خەمۆکی: لەدەستدانی حەز، نەبوونی چێژ لە خولیاکان، خەمۆکی، زوو بەئاگابوونەوە، پێچەوانەبوونەوەی ڕیتمەکانی ڕۆژانە.

سۆماتیک (ماسولکەیی): ئازار و ئازار، چرچبوون، ڕەقبوون، چرچبوونی مایۆکلۆنی، وردکردنی ددانەکان، دەنگی ناجێگیر، زیادبوونی تۆنی ماسولکەکان.

سۆماتیک (هەستیاری): زەنگی دەنگ، کاڵبوونەوەی بینین، گەرم و سارد، هەستکردن بە لاوازی، هەستکردن بە زەقبوونەوە.

نیشانەکانی دڵ و خوێنبەرەکان: تاکیکاردیا، لێدانی دڵ، ئازاری سنگ، پەپولەی خوێنبەرەکان، هەستکردن بە بێهێزی، لێدانی دڵ بەجێهێشتووە.

نیشانەکانی کۆئەندامی هەناسەدان: فشار یان گرژبوونی سنگ، هەستکردن بە خنکان، ئاه، تەنگەنەفەسی.

نیشانەکانی گەدە و ڕیخۆڵە: سەختی قووتدان، ئازاری سک، هەستکردن بە سووتانەوە، پڕبوونی سک، سکچوون، ڕشانەوە، بۆربۆریگمیا، شلبوونەوەی ڕیخۆڵە، دابەزینی کێش، قەبزی.

نیشانەکانی زاوزێ: ڕوودانی میزکردن، میزکردنی بەپەلە، سوڕی مانگانە، سوڕی مانگانە، گەشەکردنی ساردی، زوو دەرچوون، لەدەستدانی ئارەزووی سێکسی، لاوازی سێکسی.

نیشانەکانی ئۆتۆنۆمی: وشکبوونەوەی دەم، سووربوونەوە، ڕەشبوونەوە، مەیلی ئارەقکردنەوە، سەرگێژخواردن، سەرئێشەی گرژی.

ڕەفتار لە چاوپێکەوتندا: لەرزین، نائارامی، لەرزینی دەست، ڕوخسار ڕوخسار، گرژبوونی دەموچاو، ئاهێک یان هەناسەدانی خێرا، ڕووخساری کاڵ، قووتدان و هتد.

ئەنجام

ئەو لایەنە جەوهەریەی کە پێویستە جەختی لەسەر بکرێتەوە ئەوەیە کە پێوەرەکانی دڵەڕاوکێی هامیلتۆن سەرچاوەیەکی ئازادە بۆ ئەوەی بتوانیت بە ئارەزووی خۆت بەکاری بهێنیت. بەڵام تەنها پزیشکی دەروونی یان دەروونناس بەڕاستی شایستەی هەڵسەنگاندن و دەستنیشانکردنی نەخۆشییە.

بە پشتبەستن بە ئەنجامەکان، پسپۆڕەکە جۆرێک لە ستراتیژی پێشنیار دەکات. ئامانجی دکتۆر هامیلتۆن لە ساڵانی شەستەکاندا ئەوە بوو کە بتوانێت پرۆفایلی ورد و متمانەپێکراو سەبارەت بە ئاستی دڵەڕاوکێی هەر کەسێک بەدەستبهێنێت. تەنها ئەو کاتە کەسێکی دڵەڕاوکێدار بە باشی خۆی لەگەڵیدا دەگونجێنێت و لە پێناو چاکەی خۆیدا مامەڵە دەکات.

لە کۆتاییدا پرسیارەکان کلیلی هەڵسەنگاندنی دروست نین. ئەوەی لەبری ئەوە گرنگە هەڵسەنگاندنی تۆنی دەنگ و هەڵوێست و تێگەیشتنی نەخۆشەکە – یان نەبوونی.

ڕەنگە ئەمە جێگەی سەرنجت بێت

Hamilton Anxiety Scale.

The Hamilton Anxiety Scale reveals something very important: not everyone experiences anxiety in the same way. This condition also manifests as mental conditions and psychosomatic symptoms.

The Hamilton Anxiety Scale is one of the most widely used psychological questionnaires to determine the level of anxiety a person is suffering from. Therefore, it is not a diagnostic instrument, but a useful and highly effective resource for evaluating the condition of patients, their psychosomatic symptoms, fears and cognitive processes.

This scale, designed in 1959 by Max R. Hamilton, professor of psychiatry and later president of the British Psychological Society, is still one of the most widely used. He said that not everyone experiences anxiety in the same way.

His goal was not to produce yet another instrument to diagnose a disorder, but a very rigorous resource for evaluating the level of anxiety in a person. Moreover, one with which he could distinguish psychic anxiety from somatic anxiety because of its importance in defining the capacity for control that people have over this so debilitating condition.

Later, in 1969, Dr. Hamilton wanted to dig a little deeper and improve the scale. Thus, he made a distinction between somatic muscle signs and somatic sensory signs to evaluate somatic anxiety. With such a degree of sophistication in designing a test as precisely as possible, you can probably guess the obvious clue in this regard.

Each person experiences anxiety in different ways. Thus, no two realities are identical. This means that not everyone can use the same therapeutic strategies. Tests such as the Hamilton Anxiety Scale are primarily suitable for getting the most out of treatment based on a patient's particular needs.

Purpose of the Hamilton Anxiety Scale

The Hamilton Anxiety Scale is a clinical assessment instrument to measure a person's level of anxiety. It is useful for both children and adults. It is also an instrument that both doctors and psychiatrists can use. But remember that it doesn't diagnose a specific disorder (although it can still be helpful).

However, there is a downside to this clinical resource. The Hamilton Anxiety Scale is readily available and anyone can download it or even take the test online. Therefore, it is common for people to consult their doctors and claim that they are suffering from severe anxiety.

You must know that this kind of self-diagnosis is not correct. The Hamilton Anxiety Scale, like any other form of clinical assessment, must be administered by a licensed specialist. In addition, he must assess the patient's condition when he performs the test.

Therefore, it is a rigorous priority in this regard because the interview itself during the test is one of the main keys to a good diagnosis. At least according to studies like those done by psychiatrists Katherine Shear and Joni Vander Bilt on the Hamilton Anxiety Scale.

What does the test measure?

This test consists of 14 items and each question has five answer options – ranging from not present to very serious. Thus, a score of 17 or less indicates mild anxiety. Furthermore, a score between 18 and 24 indicates moderate anxiety. Finally, a score between 24 and 30 means that a person experiences a severe degree of anxiety.

The test evaluates the following 14 parameters:

Anxious mood: Worry, expecting the worst, fearful anticipation, irritability.

Tension: Feelings of tension, exhaustion, startle reaction, easily moved to tears, tremors, feelings of restlessness, inability to relax.

Fears: Of the dark, of strangers, of being left alone, of animals, of traffic, of crowds.

Insomnia: Difficulty falling asleep, disturbed sleep, unsatisfactory sleep and fatigue upon awakening, dreams, nightmares, night terrors.

Intellectual level: concentration difficulties, poor memory.

Depressed: Loss of interest, lack of enjoyment in hobbies, depression, early awakening, circadian rhythm reversal.

Somatic (muscular): Pains and aches, twitching, stiffness, myoclonic jerks, teeth grinding, unsteady voice, increased muscle tone.

Somatic (sensory): Tinnitus, blurred vision, hot and cold flushes, feeling weak, tingling sensation.

Cardiovascular symptoms: Tachycardia, palpitations, chest pain, pulsating vessels, feeling faint, skipped heartbeats.

Respiratory symptoms: Pressure or tightness in the chest, feelings of suffocation, sighing, dyspnoea.

Gastrointestinal symptoms: Difficulty swallowing, abdominal pain, burning sensation, abdominal fullness, nausea, vomiting, borborygmia, loose bowels, weight loss, constipation.

Genitourinary symptoms: Occurrence of micturition, urgent micturition, amenorrhea, menorrhagia, development of frigidity, premature ejaculation, loss of libido, impotence.

Autonomic symptoms: Dry mouth, redness, pallor, propensity to sweat, dizziness, tension headache.

Behavior at interview: Fidgeting, restlessness, hand tremors, frowning, strained face, sighing or rapid breathing, pale face, swallowing, etc.

Conclusion

The essential aspect that needs to be emphasized is that the Hamilton Anxiety Scale is a freely available resource so you can use it at your convenience. However, only a psychiatrist or psychologist is truly qualified to make evaluations and make diagnoses.

Based on the results, the specialist will suggest some kind of strategy. Dr. Hamilton's aim already in the 60s was to be able to obtain an accurate and reliable profile regarding the anxiety level of each person. Only then will an anxious person be well-adjusted and act for their own good.

Finally, the questions are not the key to proper evaluation. What is important instead is the assessment of the patient's tone of voice, attitude and understanding – or lack thereof.

This might interest you

مقیاس اضطراب همیلتون

مقیاس اضطراب همیلتون چیزی بسیار مهم را نشان می دهد: همه به همان شیوه اضطراب را تجربه نمی کنند. این وضعیت همچنین خود را به عنوان شرایط روانی و علائم روان تنی نشان می دهد.

مقیاس اضطراب هاملتون یکی از پرکاربردترین پرسشنامه های روانشناختی برای تعیین میزان اضطراب فرد است. بنابراین ، این یک ابزار تشخیصی نیست ، بلکه یک منبع مفید و بسیار موثر برای ارزیابی وضعیت بیماران ، علائم روان تنی ، ترس و فرآیندهای شناختی آنها است.

این مقیاس ، که در سال 1959 توسط مکس آر.همیلتون ، استاد روانپزشکی و بعدا رئیس انجمن روانشناسی بریتانیا طراحی شده است ، یکی از پرکاربردترین مقیاس ها است. منظورش این بود که همه به یک شکل اضطراب را تجربه نمی کنند.

هدف او تولید ابزار دیگری برای تشخیص اختلال نبود ، بلکه یک منبع بسیار دقیق برای ارزیابی میزان اضطراب در یک فرد بود. علاوه بر این ، یکی از آن ها توانست اضطراب روانی را از اضطراب جسمی متمایز کند به دلیل اهمیت آن در تعریف توانایی کنترل که مردم بر این وضعیت بسیار خسته کننده دارند.

بعدا ، در سال 1969 ، دکتر همیلتون می خواست کمی عمیق تر حفاری کند و مقیاس را بهبود بخشد. بنابراین ، او بین علائم عضلانی جسمی و علائم حسی جسمی برای ارزیابی اضطراب جسمی تمایز قائل شد. با چنین درجه ای از پالایش در هنگام طراحی یک تست به عنوان دقیق به عنوان ممکن است ، شما احتمالا می توانید سرنخ آشکار در این زمینه حدس بزنید.

هر فرد اضطراب را به روش های مختلف تجربه می کند. بنابراین ، هیچ دو واقعیت یکسان نیستند. این بدان معناست که همه نمی توانند از همان استراتژی های درمانی استفاده کنند. آزمایش هایی مانند مقیاس اضطراب همیلتون در درجه اول برای به دست آوردن بیشترین بهره از درمان بر اساس نیازهای خاص بیمار مناسب است.

هدف از مقیاس اضطراب هاملتون

مقیاس اضطراب هاملتون یک ابزار ارزیابی بالینی برای اندازه گیری درجه اضطراب فرد است. هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان مفید است. همچنین ابزاری است که هم پزشکان و هم روانپزشکان می توانند از آن استفاده کنند. اما به خاطر داشته باشید که تشخیص یک اختلال خاص را انجام نمی دهد (اگرچه هنوز هم می تواند مفید باشد).

با این حال ، یک جنبه منفی در این منبع بالینی وجود دارد. مقیاس اضطراب همیلتون به راحتی قابل دسترسی است و هر کسی می تواند آن را دانلود کند یا حتی آزمون را به صورت آنلاین انجام دهد. بنابراین ، معمول است که افراد با پزشکان خود مشورت کنند و ادعا کنند که از اضطراب شدید رنج می برند.

باید بدانید که این نوع تشخیص خود دقیق نیست. مقیاس اضطراب هاملتون ، مانند هر شکل دیگری از ارزیابی بالینی ، باید توسط یک متخصص مجاز اعمال شود. علاوه بر این ، او باید وضعیت بیمار را هنگام انجام آزمایش ارزیابی کند.

بنابراین ، این یک اولویت دقیق در این زمینه است زیرا مصاحبه خود در طول آزمایش یکی از کلید های اصلی تشخیص خوب است. حداقل بر اساس مطالعات انجام شده توسط روانپزشکان کاترین شیر و جونی وندر بیلت در مقیاس اضطراب همیلتون.

تست چه اندازه گیری می کند ؟

این آزمون شامل 14 مورد است و هر سوال دارای پنج گزینه پاسخ است – از عدم حضور تا بسیار جدی. بنابراین ، نمره 17 یا کمتر نشان دهنده اضطراب خفیف است. علاوه بر این ، نمره بین 18 تا 24 نشان دهنده اضطراب متوسط است. در نهایت ، نمره بین 24 تا 30 به این معنی است که یک فرد درجه اضطراب شدید را تجربه می کند.

این آزمون 14 پارامتر زیر را ارزیابی می کند:

حالت خلق و خوی مضطرب: نگرانی ، انتظار بدترین ، انتظار ترسناک ، تحریک پذیری.

تنش: احساس تنش ، خستگی ، واکنش وحشت، آسان به اشک ، لرزش ، احساس بی قراری ، ناتوانی در آرامش.

ترس: برای تاریکی ، برای غریبه ها ، برای تنها ماندن ، برای حیوانات ، برای ترافیک ، برای جمعیت.

بی خوابی: مشکل در خوابیدن ، اختلال در خواب، خواب ناخوشایند و خستگی در هنگام بیدار شدن ، رویاها ، کابوس ها ، وحشت شبانه.

سطح فکری: مشکل در تمرکز ، حافظه ضعیف.

خلق و خوی افسرده: از دست دادن علاقه ، عدم شادی در سرگرمی ها ، افسردگی ، بیداری زودهنگام ، ریتم روزانه معکوس.

سوماتیک (عضلانی): درد و درد ، تکان دادن ، سفتی ، تکان دادن میوکلونیک ، دندان زدن ، صدای ناپایدار ، افزایش تنش عضلانی.

سوماتیک (حسی): وزوز گوش ، تاری دید ، گرگرفتگی گرم و سرد ، احساس ضعف ، احساس سوزن سوزن شدن.

علائم قلبی عروقی: تاکی کاردی ، تپش قلب ، درد در قفسه سینه ، عروق ضربان دار ، احساس غش ، ضربان قلب از بین رفته است.

علائم تنفسی: فشار یا انقباض در قفسه سینه ، احساس خفگی ، آه ، تنگی نفس.

علائم گوارشی: مشکل در بلع ، درد شکمی ، احساس سوزش ، پر شدن شکم ، تهوع ، استفراغ ، بوربوریگمی ، شل شدن روده ، کاهش وزن ، یبوست.

علائم ادراری تناسلی: وجود جراحت ، جراحت حاد ، آمنوره ، منوراژی ، ایجاد سردی ، انزال زودرس ، از دست دادن میل جنسی ، ناتوانی جنسی.

علائم خودمختار: خشکی دهان ، قرمزی ، رنگ پریدگی ، تمایل به عرق ، سرگیجه ، سردرد تنش.

رفتار مصاحبه: سوزن سوزن شدن ، بی قراری ، لرزش دست ها ، ابروهای چروکیده ، صورت پر تنش، آه کشیدن یا تنفس سریع ، رنگ پریدگی صورت ، بلع و غیره.

نتیجه گیری

جنبه ضروری که باید تأکید شود این است که مقیاس اضطراب هاملتون یک منبع آزاد در دسترس است تا بتوانید از آن در راحتی خود استفاده کنید. با این حال ، فقط یک روانپزشک یا روانشناس واقعا واجد شرایط ارزیابی و تشخیص است.

بر اساس نتایج ، متخصص نوعی استراتژی را پیشنهاد می کند. هدف دکتر همیلتون در دهه 60 این بود که بتواند یک مشخصات دقیق و قابل اعتماد را در رابطه با سطح اضطراب هر فرد بدست آورد. فقط در این صورت یک فرد مضطرب به خوبی تنظیم می شود و برای خیر خود عمل می کند.

در نهایت ، سوالات کلید ارزیابی مناسب نیستند. آنچه در عوض مهم است ارزیابی لحن صدا ، وضعیت و درک بیمار است – یا عدم آن.

این ممکن است برای شما جالب باشد