بۆچی هەرگیز نابێت تاقیکردنەوەی توسکێگی لەبیر بکرێت.

 

بۆچی هەرگیز نابێت تاقیکردنەوەی توسکێگی لەبیر بکرێت.

توێژینەوەیەکی زانستی لەسەر نەخۆشی سفلیس کە بە ئەزموونی بەناوبانگی توسکێگی ناسراوە، زیاتر لە ٣٠ ساڵی خایاند. ئەمڕۆ تەنانەت بە لەبەرچاوگرتنی ئەو بارودۆخە کۆمەڵایەتییەی کە تێیدا ئەنجامدرا، جێگەی سەرسوڕمانە کە ڕێگەی پێدرا ئەنجام بدرێت.

تاقیکردنەوەی توسکیگی لە ناوچەی ماکۆن لە ویلایەتی ئەلاباما وەک حاڵەتێکی جددی ڕەگەزپەرستی لە زانستدا وەسف کراوە. ئەم توێژینەوەیە لە ڕاستیدا وەکو ئاشکراکردنێک لە ئەکادیمیای زانستی ئەمریکیدا کاری کردووە. هەروەها بووە هۆی پێداچوونەوە و بەهێزکردنی پێوەرە ئەخلاقییەکانی ئەو سەردەمە.

تاقیکردنەوەی توسکیگی بۆ شیکردنەوەی گەشەکردنی سفلیس لە پیاوە ڕەشپێستەکاندا کە پێگەی کۆمەڵایەتی و ئابوورییان نزمە، داڕێژرابوو. توێژەران لە ژێر دروشمی دەسەڵاتی تەندروستی بۆ باشترکردنی "خوێنی خراپ" و بەرەوپێشبردنی تەندروستی باش، نمونەی خوێنەکانیان دەستکەوتووە.

بەڵام ئامانجی ڕاستەقینەی توێژینەوەکە باشترکردنی تەندروستی بەشداربووان نەبووە. مەبەست لێی پشتڕاستکردنەوەی زنجیرەیەک پێشوەختەی ڕەگەزپەرستانە بوو سەبارەت بە تەندروستی دانیشتوانی ئەفریقایی-ئەمریکی، بە تایبەتی جەختکردنەوە لەسەر نەبوونی گرنگیدان و لەشفرۆشییان. لە ڕاستیدا کاتێک لە کۆتاییدا چارەسەر بۆ سفلیس دۆزرایەوە، ئەو دەرمانە بە بەشداربووان نەدرا.

تاقیکردنەوەی توسکیگی

لە ساڵی ١٩٣٢ شەش سەد پیاوی ئەفریقایی ئەمریکی لە ناوچەی ماکۆن لە ویلایەتی ئەلاباما خۆیان تۆمار کرد بۆ بەشداریکردن لە تاقیکردنەوەیەکی زانستی لەسەر سفلیس. توێژینەوەی توسکیگی لەسەر سفلیس لەلایەن خزمەتگوزاری تەندروستی گشتی ویلایەتە یەکگرتووەکانی ئەمریکاوە پەرەی پێدراوە. بریتی بوو لە پشکنینی خوێن و تیشکی ئێکس و کونکردنی کەمەر و پشکنینی جەستەی هەموو ئەو کەسانەی کە گیانیان لەدەستداوە.

ئامانج لێی "چاودێریکردنی مێژووی سروشتی سفلیسی چارەسەرنەکراو" بوو لە دانیشتوانی ڕەشپێستدا. بەڵام بەشداربووان ئاگاداری ئەوە نەبوون. پێیان وابوو دەرمانیان پێدراوە بۆ "خوێنی خراپ". بەڵام لە ڕاستیدا هیچ چارەسەرێکیان وەرنەگرت. تەنانەت دوای ئەوەی پەنسلین وەک چارەسەرێکی سەلامەت و متمانەپێکراو بۆ سفلیس دامەزرا، زۆربەیان دەستیان پێی نەگەیشت.

تێگەیشتن لە ئەمریکای ئەو سەردەمە

لە کاتی شەڕی ناوخۆی ئەمریکا و دوای شەڕی ناوخۆی ئەمریکا، ئەو تێڕوانینەی کە ئەمریکییە ئەفریقییەکان نوێنەرایەتی جۆرێکی جیاواز دەکەن لە ئەمریکییە سپی پێستەکان، بەشێکی زۆری دانیشتووانەکەی هاوبەش بوو. لە هەمان کاتدا پێیان وابوو کە منداڵانی ڕەگەزی تێکەڵاو تووشی چەندین کێشەی پزیشکی دەبن.

جگە لەوەش زۆرێک لە ئەندامانی کۆمەڵگەی زانستی باسیان لەوە دەکرد کە مێشکی ئەمریکییە ئەفریقییەکان گەشەسەندووە. ئەوان دەیانگوت بەڵگەی ئەم ئیدیعایە ئەوەیە کە ئەندامی زاوزێیان زۆر گەشەسەندووە. جگە لەوەش، ئەوان دەیانگوت پیاوە ڕەشپێستەکان چەواشەکارییەکی زگماکییان هەیە بۆ ژنانی سپی پێست و مەیلی بێ ئەخلاقییان هەیە، لەگەڵ ئارەزووی سێکسی تێرنەکراو.

ئەمەش گرنگە چونکە لەسەر بنەمای ئەم پێشوەختە زانینانە بوو سەبارەت بە ڕەگەز و سێکس و تەندروستی کە توێژەران تاقیکردنەوەی توسکێگییان ئەنجامدا. ئەوان پێیان وابوو کە ڕەشپێستەکان لە ڕادەبەدەر مەیلیان بۆ تووشبوون بە هەوکردنی سێکسی گواستراوە. لە ڕاستیدا، ڕێژەی کەمی لەدایکبوون و ڕێژەی بەرزی لەبارچوون بە شێوەیەکی بەرفراوان دەگەڕێتەوە بۆ هەوکردنی سێکسی گواستراو (STIs).

پاساو بۆ تاقیکردنەوەی توسکیگی

دەسەڵاتدارانی پزیشکی وایان زانی کە هەموو مرۆڤە ڕەشپێستەکان بەبێ گوێدانە خوێندن، پێشینە، باری ئابووری یان کەسی، ناتوانرێت ڕازی بکرێن چارەسەری سفلیس وەربگرن. ئەمەش پاڵنەر بوو بۆ ئامانجی تاقیکردنەوەکە. تەنها پرسێک بوو بۆ چاودێریکردنی پێشکەوتنی سروشتی سفلیس لەناو دانیشتووانێکدا کە بەدوای چارەسەردا نەگەڕێن.

خزمەتگوزاری تەندروستی گشتی ویلایەتە یەکگرتووەکانی ئەمریکا توێژینەوەکەیان لە ناوچەی ماکۆن ئەنجامداوە بەهۆی بەرزبوونەوەی ڕێژەی تووشبوون بەو ڤایرۆسە لەو شارەدا. باس لەوە کرابوو کە لەسەدا ٣٥ی دانیشتووان کاریگەرییان لەسەر دەبێت. لە ساڵی ١٩٣٢ یەکەم نەخۆش لە نێوان تەمەنی ٢٥ بۆ ٦٠ ساڵیدا لە ژێر پەردەی وەرگرتنی چارەسەری بێبەرامبەر بۆ "خوێنی خراپ" وەرگیران.

خوێنی خراپ' زاراوەیەکی ئاخاوتنی بوو کە کەمخوێنی، سفلیس، ماندوێتی و حاڵەتەکانی دیکەی لەخۆگرتبوو. توێژەران پشکنینی جەستەیی و تیشکی ئێکس و کونکردنی کەمەر و ئەگەر بەشداربووان گیانیان لەدەستدا ئەوا پشکنینی جەستەیان ئەنجامدا.

پسپۆڕەکان گریمانەیان کردووە کە بەهۆی کەمی خوێندنەوە، نەوە ئەفریقییەکان قەناعەتیان بە پێویستی دەرمانی دژی نەخۆشییە سێکسییە گواستراوەکان نابێت.

دڕندەیی ڕەگەزپەرستانە

چەند جارێک لە کاتی تاقیکردنەوەکەدا، توێژەران چالاکانە دەستوەردانیان کرد بۆ دڵنیابوون لەوەی کە کەسەکانیان چارەسەری سفلیسیان وەرنەگرتووە. بۆ نموونە لە ساڵی ١٩٣٤ لیستی کەسەکانیان بۆ پزیشکانی ناوچەی ماکۆن دا و داوایان لێکردن چارەسەریان نەکەن. لە ساڵی ١٩٤٠ هەمان شتیان لەگەڵ وەزارەتی تەندروستی ئەلابامادا کرد.

سروشتی ڕاستەقینەی تاقیکردنەوەی توسکێگی

سروشتی ڕاستەقینەی توێژینەوەکەى توسکێگی ئەوە بوو کە ڕێگە بە پسپۆڕان بدرێت دەستوەردان بکەن، لەبری ئەوەی تەنها چاودێریکردن و بەڵگەنامەکردنی گەشەسەندنی سفلیس لە کۆمەڵگادا، وەک لە سەرەتادا پلانی بۆ دانرابوو.

بە بەشداربووانیان وت کە مامەڵەیان لەگەڵ دەکرێت (درۆیەک). ئەمەش بەو مانایە بوو کە ڕێگرییان لێکرا بەدوای دەرمانێکدا بگەڕێن کە بتوانێت ژیانیان ڕزگار بکات. لە ڕاستیدا، ئەوان گریمانە ڕەسەنەکەیان سەلماند کە ئەوە بوو کە دانیشتوانی ناوچەی ماکۆن ڕەنگە بەدوای چارەسەردا نەگەڕێن. لە ئەنجامدا سفلیسیان گەشە دەکرد. بەم شێوەیە لێکۆڵینەوەکە بوو بە پێشبینییەکی خۆجێبەجێکردن.

دۆزینەوەی پەنسلین

لە ساڵی ١٩٤٧ پەنسلین بووە چارەسەری ستاندارد بۆ سفلیس. ئەمەش بووە هۆی ئەوەی خزمەتگوزاری تەندروستی گشتی ویلایەتە یەکگرتووەکانی ئەمریکا چەندین سەنتەری چارەسەری خێرا بکاتەوە بۆ بەرەنگاربوونەوەی نەخۆشییەکە بەم دژە زیندەییە. بەڵام لە هەمان کاتدا چالاکانە ڕێگرییان لە ٣٩٩ پیاو کرد کە ئەو دەرمانە بەدەست بهێنن.

دامەزراوەکە پێیوابوو کە ئەم کەسانە داوای پەنسلین ناکەن و پلانی چارەسەری دیاریکراو پەیڕەو ناکەن. ئەوان دەیانگوت ئەو نمونەیە کە هەموویان پیاوی ڕەشپێست بوون، زۆر کۆنەپەرستن و ناتوانن سەردانی پزیشک بکەن. بەڵام ئەم کەسانە پێیان وابوو کە چاودێری وەردەگرن، کەواتە بۆچی داوای چارەسەرێکی تر دەکەن؟

تا ساڵی ١٩٦٥ توێژەران ئیدیعایان کرد کە زۆر درەنگ بووە بۆ پێدانی پەنسلین بەو کەسانە. ئەوان بانگەشەی ئەوەیان دەکرد کە نەخۆشی سفلیسیان زۆر پێشکەوتووە و دەرمانەکە یارمەتیان نادات. ئەمە سەرەڕای ئەوەی کە پەنسلین لە هەموو قۆناغەکانی هەوکردنەکەدا پێشنیار دەکرێت، بۆیە دەکرا پێشکەوتنی نەخۆشییەکە بوەستێنێت.

لە ساڵی ١٩٤٧ توێژەران کۆدی نورنبێرگیان پەرەپێدا. دواتر لە ساڵی ١٩٦٤ ڕێکخراوی تەندروستی جیهانی جاڕنامەی هێلسنکی بڵاوکردەوە. هەردووکیان بە مەبەستی پاراستنی مرۆڤ بوون لە تاقیکردنەوەکان. بەڵام سەرەڕای ئەمەش سەنتەری کۆنترۆڵکردن و خۆپاراستن لە نەخۆشی بڕیاریدا تا ساڵی ١٩٦٩ بەردەوام بێت لە توێژینەوەکانی توسکێگی.

هەرچەندە پەنسلین چارەسەری ئاماژەپێکراو بوو بۆ نەخۆشییە سێکسییە گواستراوەکان، بەڵام توێژەران هەرگیز نەیاندا بە بەشداربووان.

کۆتایی تاقیکردنەوەی توسکێگی و سەرەتای تۆمەتەکان

تاقیکردنەوەکە کۆتایی نەهات تا ئەو کاتەی پیتەر بوکستۆن زانیاریی بۆ ڕۆژنامەی نیویۆرک تایمز دزەپێکرد. ئەمەش مشتومڕێکی دەستپێکرد. لە ڕاستیدا هەواڵەکە لە ١٦ی تشرینی دووەمی ١٩٧٢دا بووە لاپەڕەی یەکەمی ڕۆژنامەکە.

کۆمەڵەی نیشتمانی بۆ پێشخستنی خەڵکی ڕەنگاوڕەنگ سکاڵای یاسایی لە دژی خزمەتگوزاری تەندروستی گشتی ویلایەتە یەکگرتووەکانی ئەمریکا تۆمار کرد. دوای دوو ساڵ بە بڕی دە ملیۆن دۆلاردا تێپەڕی. ڕێککەوتن کرا کە چارەسەری پزیشکی بدرێت بە هەموو بەشداربووانی ڕزگاربوو و ئەندامانی خێزانە تووشبووەکان. دوایین قوربانی لە ساڵی ٢٠٠٩ گیانی لەدەستدا.

لە وەڵامی ڕووداوەکانی وڵاتی ماکۆن، کۆنگرێس یاسای توێژینەوەی نیشتمانی لە ساڵی ١٩٧٤ دەرکرد. جگە لەوەش فەرمانگەی پاراستنی توێژینەوەی مرۆیی دامەزراند بۆ سەرپەرشتیکردنی تاقیکردنەوە کلینیکیەکان. جگە لەوەش، پێویست بوو ڕەزامەندی ئاگادار بۆ هەموو تاقیکردنەوەکانی مرۆڤ بەدەستبهێنرێت. بەڵام تا ئەمڕۆش هیچ کەسێک لەسەر بەرپرسیارێتی خۆی لە دۆسیەی توسکێگیدا دادگایی نەکراوە.

Why the Tuskegee Experiment must never be forgotten.

A scientific study on syphilis, known as the infamous Tuskegee Experiment, lasted more than 30 years. Today, even considering the social circumstances in which it was carried out, it is astonishing that it was allowed to be carried out.

The Tuskegee Experiment in Macon County, Alabama has been described as a serious case of racism in science. This study actually served as an exposé at the American Academy of Sciences. It also prompted the revision and strengthening of the ethical standards of the time.

The Tuskegee Experiment was designed to analyze the development of syphilis in black men of low socioeconomic status. The researchers obtained the blood samples under the health authority's slogan to improve "bad blood" and promote good health.

However, the real goal of the research was not to improve the health of the participants. Its purpose was to confirm a series of racist prejudices about the health of the African-American population, with particular emphasis on their lack of care and promiscuity. In fact, when treatment was finally found for syphilis, the participants were not given the medicine.

The Tuskegee Experiment

In 1932, six hundred African-American men from Macon County, Alabama enlisted to participate in a scientific experiment on syphilis. The Tuskegee Study of Syphilis was developed by the United States Public Health Service. It included blood tests, X-rays, lumbar puncture and autopsies of all subjects who died.

The aim was to "observe the natural history of untreated syphilis" in the black population. But the participants were not aware of this. They thought they were given medicine for "bad blood". Yet they actually received no treatment. Even after penicillin was established as a safe and reliable cure for syphilis, most of them did not have access to it.

Understanding the America of the time

During and after the American Civil War, the notion that African Americans represented a different species than white Americans was shared by a large part of the population. At the same time, it was believed that children of mixed race were prone to many medical problems.

In addition, many members of the scientific community argued that the brains of African Americans were underdeveloped. They argued that the evidence for this claim was that their genitalia were overdeveloped. In addition, they argued that black men had an innate perversion for white women and a tendency to be immoral, with an insatiable sexual appetite.

This is important because it was based on these prejudices about race, sexuality, and health that the researchers conducted the Tuskegee Experiment. They believed that black people were extremely predisposed to sexually transmitted infections. In reality, low birth rates and high miscarriage rates are widely attributed to sexually transmitted infections (STIs).

Justification for the Tuskegee Experiment

Medical authorities assumed that all black people, regardless of education, background, economic or personal status, could not be persuaded to receive treatment for syphilis. This motivated the purpose of the experiment. It was simply a matter of observing the natural progression of syphilis within a population that would not seek treatment.

The United States Public Health Service conducted the study in Macon County because of the high rate of infection in the city. It was said that 35 percent of the population would be affected. In 1932, the first patients between the ages of 25 and 60 were recruited under the guise of receiving free treatment for "bad blood".

Bad blood' was a colloquial term that included anemia, syphilis, fatigue and other conditions. The researchers conducted physical examinations, X-rays, lumbar punctures and, if the participants died, autopsies.

The specialists assumed that, due to a lack of education, African descendants would not be convinced of the need for medication against sexually transmitted diseases.

Racist cruelty

Several times during the experiment, the researchers actively intervened to ensure that their subjects did not receive syphilis treatment. In 1934, for example, they provided Macon County doctors with lists of their subjects and asked them not to treat them. In 1940 they did the same with the Alabama Department of Health.

The True Nature of the Tuskegee Experiment

The true nature of the Tuskegee study was to allow specialists to intervene, instead of simply observing and documenting the development of syphilis in the community, as originally planned.

They told the participants they were being treated (a lie). This meant that they were prevented from seeking medicine that could save their lives. In fact, they proved the original hypothesis which was that the population of Macon County probably would not seek treatment. Consequently, their syphilis would develop. As such, the study became a self-fulfilling prophecy.

The discovery of penicillin

In 1947, penicillin became the standard treatment for syphilis. This prompted the United States Public Health Service to open several rapid treatment centers to counter the disease with this antibiotic. But at the same time, they actively prevented 399 men from getting the drug.

The institution believed that these people would not request penicillin or follow prescribed treatment plans. They argued that the sample, all black men, were too conservative to visit a doctor. However, these people thought they were receiving care, so why would they ask for another treatment?

By 1965, the researchers claimed that it was too late to give the subjects penicillin. They claimed that their syphilis was too advanced and that the medicine would not help them. This despite the fact that penicillin is recommended in all stages of the infection, so it could have stopped the progression of the disease.

In 1947, researchers developed the Nuremberg Code. Later, in 1964, the World Health Organization published the Declaration of Helsinki. Both were intended to protect humans from experimentation. But despite this, the Centers for Disease Control and Prevention decided to continue the Tuskegee study until 1969.

Although penicillin was the indicated treatment for sexually transmitted diseases, the researchers never gave it to the participants.

The end of the Tuskegee experiment and the beginning of the accusations

The experiment did not end until Peter Buxtun leaked information to the New York Times. This started a debate. In fact, the news made the front page of the newspaper on November 16, 1972.

The National Association for the Advancement of Colored People filed a lawsuit against the United States Public Health Service. It went through two years later to the tune of ten million dollars. It was agreed that medical treatment would be given to all surviving participants and infected family members. The last victim died in 2009.

In response to the events in Macon Country, Congress passed the National Research Act in 1974. In addition, it established the Office of Human Research Protection to oversee clinical trials. In addition, it became necessary to obtain informed consent for all human experiments. To this day, however, no one has been prosecuted for their responsibility in the Tuskegee case.