علت خودزنی در حودکان چیست؟؟

علت خودزنی در حودکان چیست؟؟

با خودزنی و خودآزاری نوجوانان چه باید کرد ؟

1- خونسردی خود را حفظ کرده و شتاب زده رفتار نکنید. نوجوانانی که به خودزنی میپردازند معمولا در معرض خطر جدی یا مرگ قرار ندارند.

2- خودزنی نوجوان را شخصی سازی نکنید. شاید نوجوان با این کار موجودیت خود را به شما ثابت میکند. معمولا ریشه بیشتر رفتارهای خود آزاری در عوامل هیجانی است.

3- در این جور موارد رفتارهای نفرت انگیز یا پرخاشجویانه از خود نشان ندهید. کاری نکنید که در فرزندتان احساس گناه ایجاد کنید.

4- چنانچه شما نسبت به خودآزاری نوجوان خودتان مشکوک شده اید، قدم اول این است که نگرانی و ناراحتی خود را با او در میان بگذارید، بعضی از نوجوانان در این زمینه صادق هستند و رک و پوست کنده همه چیز را مطرح میکنند.

5- وقتی نوجوان تان الگوهای خاصی از خودآزاری را نشان میدهد، باید از مراکز مشاوره تخصصی و درمانی کمک های لازم را دریافت کنید

با خودزنی و خودآزاری نوجوانان چه باید کرد ؟

بعد از خودزنی نوجوانان چه باید کرد ؟

1- توجه بیش از حد به آنها مبذول نکنید. زیرا اینکار باعث تقویت رفتار خودآزاری آنان میشود و تصور میکنند که کار درستی انجام داده اند.

بنابراین هر زمانی که متوجه شدید رفتارهای خودزنی او کاهش یافته، میتوانید به سایر فعالیتهای وی توجه بیشتری نشان دهید. در اینصورت برای جلب توجه شما دست به خودزنی نمی کنند.

2- به جای اینکه فقط به خودآزاری وی اهمیت دهید و وقت خود و نوجوانتان را معطوف این واقعه کنید، به او کمک کنید که حادثه یا واقعه ای که باعث جرقه زدن رفتار خودزنی اش شده را شناسایی کند.

3- به نوجوانان کمک کنید که روش های دیگر سازش با موقعیت های ناخوشایند را یاد بگیرند. این موقعیت ها میتواند: صحبت کردن با دوستان، ورزش کردن، نقاشی کردن، نوشتن، انجام فعالیت های هنری، گوش دادن به موسیقی و کمک گرفتن از افراد متخصص باشد.

4- به نوجوانتان کمک کنید که بفهمند میتوانند در مقابل هیجانات منفی بدون اینکه برخورد استرس آور و ناراحت کننده ای داشته باشند، شکیبا و بردبار باشند.

بیش از یک پنجم از دختران ۱۴ ساله بریتانیا اقدام به خودزنی کرده‌اند

بر اساس تحقیقات انجام شده توسط انجمن غیردولتی «The Children’s Society» بیش از یک پنجم از دختران چهارده ساله بریتانیا به روش‌هایی مانند ضربه زدن، بریدن یا سوزاندن اقدام به خودزنی کرده‌اند.
 
این تحقیق که نتیجه آن به‌تازگی منتشر شده، در سال ۲۰۱۵ میلادی انجام شده است. پاسخ دهندگان به پرسشهای این تحقیق نوجوانانی هستند که طی سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ میلادی در بریتانیا به دنیا آمده‌اند.
 
در این تحقیق از ۱۱ هزار نوجوان بریتانیایی پرسیده شده است که آیا در یک سال گذشته عمدا به خود صدمه وارد کرده‌اند؟ ۲۲ درصد از دختران و ۹.۲ درصد از پسران به این پرسش پاسخ مثبت دادند.
 
از دیگر نتایج تحقیق اینکه، نیمی از نوجوانان از هر دو جنس که خودزنی کرده‌اند، جذب گروههایی از هم سن‌های خود شده بودند که در سطح «نسبتا پایین‌تری از رفاه» قرار داشتند.
 
نرخ بالایی از افسردگی و تحت فشار قرار گرفتن از سوی جامعه همسالان از دیگر دلایل خودزنی بوده است.
 
این تحقیق همچنین نشان داد کودکانی که خانواده‌هایشان تبار هندی و پاکستانی و بنگلادشی یا سیاه دارند، بسیار کمتر از کودکان سفیدپوست خودزنی کرده‌اند.
به گفته ماتیو رد، مدیر انجمن «The Children’s Society» یکی از دلایلی که دختران نوجوان دست به چنین کاری زده‌اند، آن بوده است که در مدرسه با نظراتی درباره ظاهرشان بمباران شده‌ و از سوی دوستانشان برای دیده شدن در جامعه تحت فشار قرار گرفته‌اند.
 
در این تحقیق رابطه ضعیفی میان درآمد خانواده‌ها و خودزنی نوجوانان یافت شد. با این وجود در مجموع نوجوانان متعلق به خانواده‌های دارای بالاترین درآمدها در جامعه، کمتر از نوجوانان متعلق به خانواده‌هایی با پایین‌ترین درآمد دست خودزنی زده‌اند.
 
بررسی پاسخ نوجوانان به دیگر پرسش‌های این تحقیق نیز نشان داد که بیش از ۶۰ درصد از نوجوانان مبتلا به افسردگی بالا و نیمی از نوجوانان با رضایت پایین از زندگی، همچنین بیش از ۳۰ درصد از نوجوانانی که مشکلات عاطفی و رفتاری زیادی داشتند، دست به خودزنی زده‌اند.
دیگر اینکه نوجوانان خودزن، طی دو دهه گذشته شادمانی کمتری را در زندگی خود تجربه کرده‌اند. دختران رضایت کمتری از زندگی خود داشتند و نشانه‌های افسردگی بیشتری در میان آنها دیده شده است. از جمله دلایل عدم رضایت آنها از زندگی، کلیشه‌های جنسیتی سنتی بوده است که همچنان در جامعه رواج دارند و می‌توانند به سلامت کودکان ضربه بزنند.
 
پژوهشگران در پایان این تحقیق پیشنهاد کرده‌اند که موضوعاتی مانند ظاهر و کلیشه‌های جنسیتی در برنامه‌های آموزشی نوجوانان گنجانده شود. آنها همچنین از دولت خواسته‌اند تا برای نوجوانان در همه مدارس متوسطه، امکان دسترسی به مشاوران برای نظارت منظم بر روحیه و سلامت روان نوجوانان فراهم شود.
این مشاوره‌ها باید هم موضوعات مرتبط با خانه، هم مدرسه و هم جامعه دوستان آنها را در بر بگیرد تا درنهایت زمینه شادمانی آنها را فراهم کند.