فرزانگی بالینی خوددوستی، خودخواهی، خودشیفتگی

 

فرزانگی بالینی

خوددوستی، خودخواهی، خودشیفتگی

خود خواهی لزوما خودشیفتگی نیست. در کودکی،به ما آموخته اند که خود خواهی، بد، گناه، و منفی است.

• بیماران روان درمانی دایما با موضوع خودخواهی درگیرند.

o برخی با پرخودخواهی و خودشیفتگی درگیرند.
o برخی با رد خود خواهی سالم و حتی خود نخواهی درگیرند.

• اغلب، آنها احساس تضاد در بیان نیازها، احساسات، و خواسته های خود دارند و گناه زده اند.

o آیا تلاش برای توجه به خود و برآوردن نیازهای درونی، خودخواهیست؟
o آیا تحقق پتانسیل خلاقیت های ذاتی خودخواهیست ؟
o آیا بیان سازنده احساسات و اهداف خود، خودخواهیست ؟
o آیا این نوع خودخواهی مثبت، سودمند و درمان بخش است؟

• این سئوالات هم برای روان درمانی و هم برای رشد معنوی مهم و حیاتی هستند.

• از آنجا که نوع درست خودخواهی، تجلیل از خود واقعی است،

o برای درمان عاطفی و معنوی خود ضروری اند.
o برای یافتن و تحقق سرنوشت خود ضروری اند.

• نکته و راز، در خودخواهیِ به حق است، به میزان مناسب و در زمان مناسب.

• یکی از سخت ترین کارها برای بیماران روان درمانی یادگیری خودخواهی درست است.

o میتوان نام آنرا خودخواهی معنوی گذاشت.
o توجه بیشتر به خود و خود خودشدن است.
o توجه به نیازهای منطقی و مشروع خود است.
o خوددوستی با محوریت، معطوفیت، و اذعان نیازهای محترم خود است.
o نه خودخواهی عصبی، با خواسته های کودکانه و نفسانی.
o نه با حرص و طمع دنیوی، شکم پرستی و خودشیفتگی.

• یانگ – C.G. Jung – میگوید: خوددوستی یا خودخواهی صحیح، یعنی برآوردن نیازهای خودِ خود – Self -:

o یعنی فرد کامل، طیف کامل خودخود، که من – ego – تنها بخشی از آن است.
o خودخود نشان دهنده مرکزیت و کلیت شخصیت فرد است.
o تجلیل و احترام به خودخود ساده نیست.
o تجلیل و احترام به خود، نیاز به پشتکار، صبر، تواضع، شجاعت و تعهد دارد.

• کلید تبدیل شدن به یک فرد متعادل، کامل و خوشحال:

o یادگیری و عادت به گوش دادن و اطاعت از نیازهای منطقی و مشروع خود است.
o نه نادیده گرفتن آنها.
o نه فرار از آنها.