هر ۱ساعت بی‌تحرکی در نوجوانی، احتمالِ افسردگی را تا ۱۰ درصد افزایش می‌دهد
نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد: کودکانی که ساعت‌ها در روز بی‌تحرک و در وضعیتِ نشسته به سر می‌برند، احتمال بیشتری دارد که تا سن ۱۸ سالگی دچار افسردگی شوند.
به گزارش فرادید به نقل از دیلی‌میل، محققان سطحِ فعالیتِ ۴۲۰۰ نوجوان را در سنین بین ۱۲ تا ۱۶ پیگیری کردند؛ و بعد وضعیتِ سلامتِ روانی آن‌ها را در دورانِ بزرگسالی بررسی کردند.
نتایج پژوهش آن‌ها نشان داد، به ازای هر ۱ ساعتی که این افراد در دورانِ کودکی روی کاناپه سپری کرده بودند، نشانه‌های افسردگی در سن ۱۸ سالگی تا ۱۰ درصد افزایش یافته بود.
افرادی که به‌طور مرتب ساعاتِ طولانی روی کاناپه سپری کرده بودند، احتمالِ ابتلای خود به افسردگی در سن ۱۸ سالگی را تا ۲۸.۲ درصد بالا برده بودند.
حتی فعالیت‌های بسیار سبک مانند انجام برخی از کار‌های منزل این روند را معکوس کرده بود.
نویسنده اصلی این پژوهش آرون کاندولا، از کالج یونیورسیتیِ لندن، گفت: «یافته‌های ما نشان می‌دهد نوجوانانی که بیشترِ ساعاتِ روز غیرفعال هستند، بیشتر از همتایان خود احتمال دارد تا سن ۱۸ سالگی دچار افسردگی شوند.»
«ما در این پژوهش دریافتیم که برای بهره‌مندی از وضعیتِ روانیِ سالم لازم نیست که افراد دست به فعالیت‌های شدید بزنند، بلکه هر میزان از فعالیتِ بدنی که بتواند مدت زمان نشستن و بی‌تحرکی را در آن‌ها کاهش دهد، به نفع آن‌هاست.»
«ما باید افراد در تمامی سنین را تشویق کنیم تحرک بیشتری داشته باشند و کمتر بنشینند، زیرا این کار هم برای سلامت فیزیکی و هم سلامت ذهنی مفید است.»
تیم تحقیقاتی از اطلاعاتِ ۴۲۵۷ نوجوان استفاده کرده و نتایج پژوهش خود را در نشریه روان‌کاوی لنست به چاپ رسانده است.
کودکان از زمانِ تولد در این پژوهش شرکت داشتند. این پژوهش بخشی از یک پژوهش بزرگتر است که توسط دانشگاه کودکانِ بریستول در دهه ۹۰ انجام شده بود.
برای آنکه میزانِ تحرکِ کودکان سنجیده شود، از دستگاهِ ارتعاش‌سنج استفاده شد. این دستگاه حداقل به مدتِ ۳ روز و ۱۰ ساعت در روز به کودکانِ بین سنینِ ۱۲، ۱۴ و ۱۶ سال نصب بود.
ارتعاش‌سنج مشخص می‌کرد که آیا کودکان مشغولِ انجامِ فعالیت‌های سبک شامل راه رفتن و انجام سرگرمی‌هایی مانند نواختنِ موسیقی هستند یا فعالیت‌های بدنی متعادل مانند دویدن و دوچرخه سواری انجام می‌دهد یا فقط نشسته‌اند و بی‌تحرک هستند.
استفاده از ارتعاش‌سنج دقتِ داده‌ها را در قیاس با مطالعاتِ پیش از آن که فقط به خودگزارشگری متکی بود، افزایش می‌داد.
برای ارزیابی افسردگی نیز از پرسشنامه‌های استاندارد استفاده شد. از مشارکت‌کنندگان درباره نشانه‌های افسردگی مانند خلقِ پایین، از دست دادنِ لذت و تمرکز ِ. پایین پرسیده شد.
بین سنین ۱۲ تا ۱۶ سال، میزانِ فعالیتِ بدنی به طور کل در تمامی گروه‌ها کاهش نشان داد. انجامِ فعالیتِ سبک در این سنین از میانگینِ ۵ ساعت به ۲۶ دقیقه و از میانگینِ ۴ ساعت به ۵ دقیقه کاهش یافت.
همچنین رفتارهایِ بی‌تحرک از میانگینِ ۷ ساعت و ۱۰ دقیقه به ۸ ساعت و ۴۳ دقیقه افزایش یافت.
محققان دریافتند که هر ۱ ساعتی که نوجوانان در سنین ۱۲، ۱۴ و ۱۶ سالگی، رفتار‌های فاقد تحرک داشتند، امکانِ ابتلا به افسردگی تا سن ۱۸ سالگی در آن‌ها به ترتیب ۱۱.۵ درصد، ۸ درصد و ۱۰.۵ درصد افزایش یافته بود.
آن‌هایی که در هر سه گروه به‌طور مرتب و در ساعاتِ طولانی‌تر زندگیِ فاقدِ تحرک داشتند تا ۲۸.۲ درصد امتیازِ ابتلا به افسردگی تا سن ۱۸ سالگی را در خود افزایش داده بودند.
این تحقیق نشان داد هر ۶۰ دقیقه فعالیتِ سبک مانند راه رفتن یا انجامِ کار‌های خانه در طی روز می‌تواند نشانه‌های افسردگی را در سن ۱۸ سالگی به اندازه ۱۰درصد کاهش دهد.
محققان عواملِ مداخله‌کننده مانند وضعیتِ اجتماعی-اقتصادی، تاریخچه سلامتِ روانی در والدین و طولِ مدتی که ارتعاش‌سنج به کودکان متصل بود را کنترل کردند.
دکتر جوزه هِیِس، از دانشگاه یو‌سی‌ال، یکی از نویسندگان ارشد این پژوهش گفت: «بسیاری از برنامه‌ها به ارتقاِ ورزش در جوانان می‌پردازند، اما یافته‌های ما نشان می‌دهد که حتی فعالیتِ سبک هم می‌تواند نتیجه‌بخش باشد و باید به آن توجه کرد.»
پژوهشگران بر ضرورت گنجاندنِ فعالیت‌های سبکِ روزانه در مدارس تأکید کردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر