افسوس
بنی آدم ابزار یکدیگرند
گهی پیچ ومهره گهی واشرند
یکی تازیانه یکی نیش مار
یکی قفل زندان،یکی چوب دار
یکی دیگران را کند نردبان
یکی میکشد بار نامردمان
یکی اره شد،نان مردم برد
یکی تیغ شد خون مردم خورد
یکی چون کلنگ و یکی همچو بیل
یکی ریش و پشم و یکی بی سبیل
یکی چون قلم خون دل می خورد
یکی خنجر است و شکم می درد
خلاصه پرازنفرت وکین واندوه و آز
نه رحم و نه مهر و نه لطف و نه ناز
همه پر کلک پر ریا حقه باز
چو عضوی بدرد آورد روزگار
دگر عضوها پا گذارند فرار!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر