کسانی که خطاهای خویش را انکار میکنند و در صدد هستند که برای دیگران خطا درست کنند بدترین دشمن خویش هستند در مرحله اول در مرحله دوم دشمن کل جامعه هستند این اشخاص.
منکر اشتباهات خویش و دفاع از آن نوعی خود آزاریست که این چنین افراد دچار عذاب وجدانی نیز میشوند و در عین حال در صدد هستند اشتباهات خویش را پنهان کنند از راه دیگر به درون و روان خویش ضربه ای جبران ناپذیر میزنند.
این نوع اشخاص بدلیل رفتارهای ناهنجاری که از خود نشانمیدهند و از راه دیگر خطاهای خویش را انکار میکنند بیشتر از دیگران دچار اختلالات رفتاری و حتی گفتاری میشوند و در نهایتش دچار اختلالات عقلی شده و تمامی سیستم فرماندهی از کار افتاده و هدایت کنندهای اعصاب و نیروی که در مغز وجود دارد که برای اصلاح و رد آنچه قابل قبول نیست از بین میرود و فرد را به یک جانور انسانما در می آید چیزهای مطرح میکند که هیچ صادق نیستندو بعضی اوقات خود را رهبر دنیا میدانند و در این فکر هستند اگر کسی از اشتباهات آنها بویی به برد به شخصیت و به کارهای که در آینده باید آنها انجام بدهند لطمه وارد میکند.
چنین اشخاصی باز به دلیل عدم باور به خود و به نفس خویش اعتماد ندارند و به هیچ احدی باور ندارند و همیشه در دنیای شک و تردید بر سر میبرند و عین حال با کسی هم دوست میشوند همیشه در این فکر هستند که شخصی که با آنها دوست شده است در صدد جاسوسی بر علیه آنها بر آمده است برای گریز از دردهای درونی و کشمکشهای روانی و درونی آنها کاری میکند که به هیچ احدی اعتماد نکنند البته این بیماری بیشتر در نزد برادران کومه له ای دیده شده است در دنیای خیالی بر سر میبرند.
من این چنین مشکلات روانی را در رفتار برادران کورد و ایرانیان و عراقیان به وضوح میبینم و دیده ام.
در درازمدت این نوع رفتارها باعث بی ثباتی جامعه میشود.
در این باره من در حال نوشتن رفتارهای ناهنجار هستم که نکات به نکات به آن اشاره خواهیم کرد.
و هم از راه صدا و هم از راه نوشتاری در اختیار دوستان خود قرار خواهیم داد.
با تشکر ساموئیل کرماشانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر