انساني كه حرمت نفس دارد به دنبال اين است كه كار خوب و درست و مناسب را انجام بدهد و اميد او اين است كه اين كار خوب و درست و مناسب را بدرستي انتخاب كرده و تاثير مثبتي در زندگي خودش و ديگران بگذارد و هميشه اماده است كه بصورت واقع بينانه رفتار خود را نقد كند و با كنجكاوي و برخي اوقات وسواسي كوشش كند كه رفتار خودش را با اصولي كه درست همراه كند و اين را در ارتباط با ديگران بكار بگيرد و اينكه ديگران خوشحال مي شوند يا خير ، موضوع و مساله او نيست وظيفه او كار خوب و درست و مناسب است و كسي كه حرمت نفس ندارد به كار خوب و درست توجهي ندارد بلكه مي خواهد مطابق ميل و انتظار ديگران عمل كند و ان وقت است كه كار بد مي كند و بتدريج از خودش انسان بدي مي سازد .
